Geboren in 1954. Vader van vier kinderen. Woonachtig in Merelbeke (bij Gent). Werkzaam als psycho-, rouw-en traumatherapeut, opleider en trainer in Vlaanderen en Nederland.
Ik heb een master behaald in de sociale agogiek aan de VUB. Masterthesis over palliatieve zorg.
Vanaf 1980 werkzaam in de socioculturele sector, in vormingsorganisatie Moritoen in Brugge.
Ik stond mee aan de wieg van de palliatieve zorg in Vlaanderen en was werkzaam als coördinator van de Federatie Palliatieve Zorg Vlaanderen van 1993-1999. In die periode volgde ik diverse seminaries, studiedagen en congressen over rouw en rouwtherapie met o.m. een week rouwcounseling in Sint-Christopher’s Hospice in Londen.
Ik merkte dat ik als agoog en therapeut weinig tools had meegekregen om complexe rouwproblematiek te behandelen en ging op zoek naar meer expertise. Ik bracht alle gegevens uit research in de rouwproblematiek van de laatste decennia samen en schreef en redigeerde mijn eerste boek: Leven met gemis: handboek over rouw, rouwbegeleiding en rouwtherapie.
Alhoewel dit handboek bedoeld was voor hulpverleners sloeg het ook aan bij nabestaanden van verlies. Al vlug ontstond het plan om een boek te schrijven over een nieuwe visie op rouw dat voor iedereen leesbaar en toegankelijk zou zijn. In samenwerking met Evamaria Jansen werd dan het boek ‘Ze zeggen dat het overgaat’ geschreven. Dit boek beleeft in 2020 een dertiende herziene druk.
Inmiddels verschenen het Handboek Rouw, Rouwbegeleiding, Rouwtherapie Tussen presentie en interventie (2014), Gehavend, notities voor eigen-wijs rouwen (2015), Ruimte voor Verlies en Rouw in Therapie (2016) en Het DNA van rouw (2017). In dit boek probeer ik samen met Gerke Verthriest een nieuw rouwmodel te ontwikkelen: het driedimensionaal rouwmodel of DNAmodel. Dit model krijgt zijn verdere vorm in het Drie-sporenmodel.
Ik werkte ook mee aan twee publicaties: Noem me bij mijn naam. Leven met de dood van een kind (2016) en Beter leven met een chronisch-progressieve ziekte (2020).
Juni 2021 verscheen mijn eerste roman Het Lazaruseffect.
In april 2022 verschijnt in samenwerking met Jos Pollet ‘Rouw met een rand; over de ontdekking van een geheim na een overlijden.
Mijn engagement is ongetwijfeld ontstaan uit mijn eigen verliesgeschiedenis. Mijn jongste broer, Lieven, is geboren met een zware pathologie en overleden toen hij zeven jaar oud was. Mijn ouders hebben ons proberen te sparen door er niet over te praten. Ik heb vele jaren hun vermijdende rouwstijl gekopieerd. Zelf hebben ze deze verlieservaring proberen zin te geven door hun sociaal en politiek engagement. Het bespreekbaar maken van sterven, dood en rouw is de rode draad in mijn professionele loopbaan als vormingswerker, als mede oprichter van de palliatieve zorg, als psychotherapeut. Bovendien heb ik ervaren dat er heel weinig kennis bestaat over rouwprocessen bij hulpverleners. Het is dan ook mijn roeping om expertise door te geven binnen de rouwzorg en hoop zo bij te dragen aan de ontwikkeling van een nieuwe rouwcultuur.
Rouw is immers veel meer dan verwerking van verlies. Rouw vertelt ons over: hoe we in het leven staan, wie en wat ons dierbaar is, hoe we graag zien en dat blijven doen over de dood heen, hoe we worstelen met kwetsuren, wie we zijn ondanks en dankzij verlies, onze kwetsbaarheid en onze veerkracht, hoe we proberen zin en betekenis te geven aan tal van verlieservaringen in ons leven.