Misschien heb jij je al suf gepiekerd en kom je er niet uit, misschien heb je al veel inzicht in de problemen waar je mee worstelt, maar heb je het moeilijk om iets te veranderen. Het is mogelijk dat je te veel ‘in je hoofd zit’ en weinig voeling hebt met je lichaam en weinig verbinding voelt met je Zelf.

Heel wat psychosomatische klachten, relationele en existentiële crisissen, problemen om zichzelf ten volle te realiseren, het gevoel vast te zitten, burnout, depressieve en angstklachten etc… vinden hun oorsprong in de persoonlijke geschiedenis. Bevroren of onbegrensde emoties, remmende of dysfunctionele gedachten of overtuigingen, een verkrampte lichaamshouding of andere lichamelijke signalen, innerlijke en relationele conflicten hebben vaak hun oorsprong in onze hechtingsgeschiedenis.

Niet op gepaste wijze ingevulde basisbehoeften als plaats, voeding, steun, begrenzing en bescherming kunnen een blijvende dynamiek in gang houden, een dwangmatig zoeken, een zich steeds weer herhalend script met dezelfde thema’s. Oude trauma’s, soms zelfs al van bij de geboorte, worden in het lichaam opgeslagen en dragen we mee, zozeer zelfs dat we uit die vroegkinderlijke ervaringen blijven reageren, maar dan vaak ongepast. Rolomkeringen waarbij we ouderrol of partnerrol moesten opnemen en voor onze ouders zorg dragen, kunnen ons blijven parten spelen in vormen van afhankelijkheidsrelaties of bv dwangmatig zorgen voor anderen.

De Pessotherapie werkt met het ‘symboliseren’ als techniek, waarbij belangrijke figuren uit ons actuele leven of uit onze geschiedenis worden gerepresenteerd via bv voorwerpen, kussens, verbindende beelden, het opschrijven van de naam op een blad papier etc.. Ook innerlijke overtuigingen of boodschappen die we reeds vroeg hebben ingeprent, worden in beeld en in kaart gebracht. Daarbij worden nauwgezet lichamelijke sensaties, bv veranderingen in spierspanning of in houding, gedetecteerd en geëxploreerd. Niet uitgedrukte emoties en behoeften kunnen alsnog tot uitdrukking worden gebracht, binnen een veilige omgeving en steeds het spoor volgend van de cliënt. Hij blijft regisseur van zijn eigen proces. Het blijft echter ook van wezenlijk belang dat er een correctief of alternatief verhaal wordt geschreven en wordt ervaren. Via de inbreng van symbolische figuren op de juiste leeftijd (waarop zich het gebeuren, de boodschap, het trauma in ons heeft verankerd) krijgt de cliënt de mogelijkheid om eigen helende krachten in werking te zetten en ervoor te zorgen dat alsnog het kind in zichzelf wordt geëerd, gekoesterd, gerespecteerd, gevalideerd, beschermd, gesteund, begrensd.